Dit shirt is uitgebracht speciaal voor de bekerwedstrijd in 2009

In het seizoen 2008-2009 maakte KV Mechelen opnieuw zijn opwachting in de hoogste klasse van het Belgische voetbal. Met Peter Maes bleef er voor het eerst in jaren continuïteit op het trainersvlak, en dat wierp zijn vruchten af. Voor een pas gepromoveerde ploeg met beperkte middelen was de tiende plaats een knappe prestatie. Een smet op het seizoen was de zware 7-1 nederlaag tegen Anderlecht, maar al bij al bewees Malinwa dat het zijn plaats op het hoogste niveau waard was.

Het echte hoogtepunt lag echter in de beker. Na een overtuigende 4-2-zege tegen derdeklasser Veldwezelt wachtte in de volgende ronde een droomaffiche: Anderlecht kwam op bezoek Achter de Kazerne. Voor een kolkend stadion zette Bjorn Vleminckx zijn ploeg op voorsprong via een penalty, waarna Jonathan Mununga in de tweede helft de beslissende 2-1 scoorde. Paars-wit werd uitgeschakeld en Malinwa schreef geschiedenis.

In de kwartfinale rekende KV Mechelen over twee wedstrijden nipt af met Kortrijk, waarna Cercle Brugge wachtte in de halve finale. Een 2-1 nederlaag in Brugge maakte de terugmatch levensbelangrijk. Dankzij doelpunten van Vleminckx en Mununga sleepte Mechelen verlengingen uit de brand. Strafschoppen moesten uiteindelijk beslissen, en daarin bleef Malinwa foutloos terwijl doelman Renard meteen de eerste penalty van Cercle stopte. De finaleplaats was een feit: voor het eerst in jaren trok geel-rood opnieuw naar de Heizel.

De aanloop naar de finale kleurde de stad volledig in geel en rood. Supporters organiseerden creatieve acties, wandelden te voet of voeren per boot naar Brussel, en onder het Atomium heerste een uitzinnige sfeer. In het Koning Boudewijnstadion kreeg Malinwa echter al vroeg een rode kaart en moest het toezien hoe ex-speler Marvin Ogunjimi met twee doelpunten Racing Genk de beker schonk. Ondanks de 2-0-nederlaag bleef de steun van de achterban onvoorwaardelijk: de supporters zongen en juichten 90 minuten lang.

De nederlaag kon het feest niet bederven. Op de Grote Markt werden de spelers onthaald als helden, alsof ze zelf de beker hadden gewonnen. Trots en dankbaarheid overheersten, en de bekerfinale van 2009 groeide uit tot een historisch hoofdstuk in de clubgeschiedenis. Zoals Mark Uytterhoeven het treffend zei: “Malinwa speelde de bekerfinale in 1967, 1987, 1991, 1992 en nu 2009, en Fi Vanhoof was er telkens bij.” Een icoon, in een verhaal dat opnieuw bewees hoe uniek de ziel van KV Mechelen is.