Periode Avaya 

2002-2003

Het seizoen 2002-2003 werd een dieptepunt in de geschiedenis van KV Mechelen. Sportief gezien verliep alles fout: de club eindigde op een teleurstellende 17e plaats. Het seizoen begon onder leiding van Stéphane Demol, maar in december nam Alex Czerniatynski het roer over. Toch was het sportieve falen dit jaar slechts bijzaak, want de club werd geconfronteerd met een veel ernstiger probleem.

Na jaren van financieel wanbeheer ging KV Mechelen op 7 december 2002 in vereffening. De club die nog geen 15 jaar eerder als laatste Belgische ploeg Europees succes had behaald, zou ophouden met bestaan… De wedstrijd tegen KAA Gent, een dag later, zou mogelijk de laatste in de geschiedenis van Malinwa zijn. Hoewel de wedstrijd met 0-2 werd verloren, toonden de spelers en supporters een ongeëvenaarde passie. Tot bijna een uur na het laatste fluitsignaal zongen de fans uit volle borst, vastbesloten hun club niet zomaar te laten verdwijnen.

"We doen het gewoon zelf"

De supporters lieten de moed niet zakken. Een week later, voorafgaand aan de wedstrijd tegen Antwerp, sprak Mark Uytterhoeven de inmiddels legendarische woorden: “We doen het gewoon zelf.” Samen met clubiconen Fi Vanhoof en Piet den Boer richtte hij de vzw Red Yellow KV op, waarmee hij het voortouw nam in de reddingsactie der reddingsacties. Fans van alle leeftijden en achtergronden bundelden hun krachten om geld in te zamelen en hun geliefde club te redden. Voor de wedstrijd organiseerden de supporters de Mars van de Hoop, een symbolische actie die uitgroeide tot een massale uiting van solidariteit en samenhorigheid.

De redding: van wanhoop naar hoop

Dankzij talloze acties werd uiteindelijk €672.000 ingezameld. Op 26 februari 2003, de dag die bekendstaat om het Verdrag van Elewijt, werd een akkoord bereikt tussen de voormalige medewerkers van de club en de vzw. Achterstallige betalingen werden deels terugbetaald en de rest werd kwijtgescholden. Eric Viscaal sprak de verlossende woorden tot de supporters: “Jullie mogen jullie cluppie houden.” Malinwa was gered.

Op 12 april werd ook het stamnummer veiliggesteld, dat werd overgedragen aan de nieuwe organisatie: Yellow-Red Koninklijke Voetbalklub Mechelen. Hoewel de club haar plaats in eerste klasse verloor en opnieuw moest beginnen in de derde nationale, was dat een bijzaak. Het belangrijkste was dat KV Mechelen bleef bestaan.

Een verhaal van onvoorwaardelijke steun

De elf weken tussen de vereffening en de redding werden gekenmerkt door een ongeziene toewijding van de supporters. De acties waren talloos en getuigen stuk voor stuk van creativiteit en vastberadenheid. Zo werd een paard geveild ten voordele van de club, een kalender uitgebracht met wulpse Malinwa-supporters, en verkocht frituur Yvonne frietjes met curryworst waarvan de opbrengst naar de redding ging. Radio Reflex fungeerde als inzamelpunt, en fans gingen deur aan deur om geld op te halen.

Een van de hoogtepunten was De Nacht van Malinwa, een benefietavond waarbij artiesten en lokale beroemdheden belangeloos hun bijdrage leverden. Het was een ultieme viering van de onvoorwaardelijke liefde van de supporters voor hun club.

Einde van een donker seizoen, begin van een nieuw hoofdstuk

Aan het einde van het seizoen stond één ding vast: KV Mechelen was gered. Het maakte niet uit dat de club opnieuw moest aantreden in derde klasse; de ziel van Malinwa leefde voort. De donkere dagen waren voorbij, en de toekomst lonkte met nieuwe hoop en onwankelbaar optimisme.